Bel ons op: 
De Huwelijksdag
Eindelijk… DE dag!
Ik kijk op mijn telefoon: 6.32 uur. Klaarwakker lig ik in bed. Mijn oude bed, in mijn oude slaapkamer. Vandaag gaat alles gebeuren, en eerlijk is eerlijk, ik ben er mega klaar voor!
Gisteravond heb ik samen met papa en mama de tuin versierd, omdat dit de plek is waar Ralph mij vandaag komt ‘ophalen’. Als hij hier aan komt rijden blijven we nog voor een glas bubbels en een broodje, dus het is wel leuk als het er gezellig uit ziet. En dat is goed gelukt! We hebben even beetje zitten goochelen met vlaggetjes, lampionnetjes, en pompons, maar na 2 uurtjes was het helemaal naar onze zin. Niet te veel, niet te weinig. Precies goed. Met een glas rode wijn hebben we met elkaar de avond afgesloten om daarna lekker mijn bedje in te duiken.
Als ik om 7.30 uur mijn bed uit stap hoor ik al van alles beneden. Ik ga snel douchen en als ik naar beneden loop zit Joyce, mijn vriendinnetje die mijn haar gaat doen, al startklaar. Iets later komt ook Jolijn, mijn andere vriendin die mijn make-up gaat verzorgen, ook binnen. Mijn vader is buiten aan het rommelen, dus samen met mijn moeder erbij is het heel relaxed en ontspannen met z’n 4en. Na een uurtje zitten de krullen in mijn haar en zitten mijn moeder en ik beiden in de make-up. Mijn zus komt binnen, en na een dikke knuffel gaan we allemaal aan de slag.
3 uur later zit ik boven in mijn kamer te wachten. Ik ben helemaal klaar en aangekleed én supergelukkig. Als ik naar mezelf kijk in de spiegel ben ik mega blij met mijn jurk… helemaal Lous. Net als mijn make-up, mijn haar en mijn sieraden. Ik hoop zó dat Ralph het allemaal mooi gaat vinden!
Er gebeurd beneden van alles. Onze ouders, zussen, zwagers, getuigen en uiteraard mijn nichtjes en bonusdochter hoor ik allemaal. Mijn moeder en mijn zus komen af en toe boven bij me kijken of het nog goed gaat, want wachten op Ralph duurt lang. Maar ik ben bijzonder rustig, tot nu toe weinig zenuwen.
Ineens hoor ik een hoop gebrul buiten…. de trouwauto. Ik kijk stiekem door de gordijnen naar beneden en zie Ralph uitstappen in een té mooi pak… WAUW! Ok. Lichte zenuwen komen nu toch wel. Het gaat toch echt beginnen.
Als ik de tuin in loop, staat Ralph op de brug met zijn rug naar me toe, te wachten tot ik aan kom. Dit is zo’n gaaf moment… Als ik dicht bij hem ben, draait hij zich om… Ik zie zijn ogen glimmen en het enige wat we tegen elkaar kunnen zeggen is ‘wat zie je er fantastisch uit’. We houden elkaar vast, en nadat hij mijn bruidsboeket aan me heeft gegeven, knuffelen we met alle familie en getuigen die er al zijn. Wat een fijn moment is dit.
Een glas bubbels en een broodje later vertrekken wij om foto’s te gaan maken. We zien iedereen pas weer bij de locatie. Het voelt een beetje alsof het nu pas écht gaat beginnen.
Als we aankomen bij Papa’s Beach House worden we opgewacht door mijn zus, mijn vader en mijn schoonmoeder, zij gaan ons weggeven namelijk.
Mijn zus geeft aan en dat alle daggasten klaar zitten en Ralph stapt met zijn moeder naar binnen.
Dit voelt even gek. Ik heb mijn vaders arm vast en ineens krijg ik kriebels. Mijn vader beweert dat hij niet gaat huilen maar zodra we naar binnen gaan om over de witte loper naar het prieel te lopen, voel ik mijn tranen al komen en zie ik de zijne ook.
Het gevoel dat je krijgt als je tussen al je liefste vrienden, vriendinnen en familie doorloopt en wordt weggegeven door je vader is onbeschrijflijk. Blijheid, spanning, opluchting, zenuwen, geluk… alles voel je. Het is echt bizar.
Ik geef papa nog een dikke kus, bedank hem en ga samen met Ralph op het bankje zitten onder het prieel.
Zodra de ambtenaar haar verhaal doet, voelt het allemaal heel goed. Het verhaal dat ze verteld is precies zoals we zijn en na een half uurtje mogen we zelf onze geloften uitspreken naar elkaar.
Ralph begint. Om zijn ‘he tijger’ moet ik enorm lachen maar er komen toch ook wel veel tranen bij kijken. Hij heeft zulke lieve woorden en alles wat hij zegt raakt me.
Dan mag ik. Thuis heb ik mijn geloften al 100 keer hardop voorgelezen, maar ik krijg nu bijna geen enkele zin uit mijn mond zonder dat mijn stem trilt. Het voelt fijn om dit uit te kunnen spreken waar iedereen bij is, en ook bij Ralph zie ik tranen…
Na dit alles mogen we ‘JA’ zeggen en daarna komt Liv de ringen brengen en gaan we tekenen.
Grappige is wel dat ik nu pas Mylene en Rik hoor zingen en om me heen kan kijken. Dat ik nu pas sommige gasten zie zitten. Dat ik nu pas zie hoe mooi het versierd is. Ik was zo gefocussed op Ralph dat ik nu pas de rest ook zie en hoor!
We lopen door een haag van bellenblaasbelletjes heen om daarna te kunnen proosten… we zijn gewoon écht getrouwd… Mevrouw Barten vanaf nu… Jeetje….
Nadat we door iedereen gefeliciteerd zijn, ons glas hebben geheven en een overheerlijk stukje taart hebben gegeten is het tijd voor ontspanning. Er is ruimte om lekker met iedereen te kletsen en nu pas zie ik hoe schitterend iedereen eruit ziet. Ik vind het een eer dat iedereen zo zijn best heeft gedaan!
Na 2 uurtjes staat de dinertafel klaar en schuiven we allemaal aan voor al het lekkers wat van de BBQ komt. We zitten lekker buiten, aan 2 lange tafels en voor we het weten zit iedereen te smullen.
Dit is natuurlijk een uitgelezen kans voor onze ouders en mijn zus om speeches te geven. Ik ben ontroerd door alle lieve woorden en de persoonlijke kado’s die we krijgen. Het is allemaal overweldigend. Dankbaar voor alle lieve mensen om ons heen…
Daarna begint de feestavond… Zodra alle avondgasten er zijn en we ‘ons’ nummer horen stappen we de feestzaal in. Iedereen klapt en Ralph en ik dansen kort met elkaar. Hierna zet de saxofonist in. Heerlijk dit! Direct neem ik mijn vader de dansvloer op, daarna mijn moeder, vriendinnen en andere mensen. Voor ik het weet staan we daar met elkaar te swingen.Zodra we iedereen gesproken hebben gaat het feest echt los. We feesten alsof ons leven er vanaf hangt! Er wordt gedanst, gezongen, ik zing de beloofde karaoke, de DJ organiseert een quiz en de saxofonist speelt iedereen naar de sterren…. Het was echt een topavond. Van te voren bedenk je wel hoe het zal gaan worden en hoop je dat het wordt zoals je wil maar dit was beter…. véél beter.
Onze dag was echt DE dag. Beter dan dit gaat het niet worden. Als je dan achteraf van zoveel mensen hoort dat dit de mooiste, puurste, liefdevolste bruiloft was waar ze ooit bij zijn geweest én je achteraf ook nog super lieve kaartjes en berichtjes krijgt dat onze bruiloft hun ‘voorbeeld-bruiloft zien’ is weet je dat het goed was.
Onze dag was echt DE dag.
Hiermee sluiten we de reeks blogs van Marlous af en wensen wij haar namens het gehele Bruidshoekteam heel veel geluk toe in de liefde!!
