Bel ons op: 
Genomineerde Blogbruid – Kimberley
HET aanzoek
Niet zo snugger is denk ik de beste omschrijving voor mij geweest als ik denk aan het weekend van HET aanzoek. Wat ben ik er met open ogen ingestonken. Ga maar lekker achterover zitten, pak er een kopje thee (en stiekem ook een chocolaatje) bij, want dit wordt een vermakelijk verhaal!
Plannen maken
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn vriend (Tino) en ik (Kim) zouden op 29 maart 2017, 10 jaar samenzijn. Dat wil je natuurlijk groots vieren! Ieder jaar moet één van ons iets bedenken en dit jaar was het mijn beurt. Ik had bedacht dat onze 3-jarige (Luana) een weekendje bij haar oom en tante zou gaan logeren om vervolgens een heel weekend vol te plannen met etentjes, hotel, stedentripjes, etc. Net toen ik had bedacht dat een Portugees restaurantje (Tino is gek op Portugese gerechten) en een dagje in Amsterdam wel leuk zouden zijn, kwamen mijn zus en schoonzus ineens met vragen; “wat had ik bedacht, waar precies naartoe en had ik al gereserveerd?” waren een kleine selectie van vragen die ik voor mijn voeten gegooid kreeg. Ikke, zo lekker naïef, beantwoorde alle vragen uitgebreid en was dolenthousiast toen zij met suggesties kwamen. Nu ik dit typ bedenk ik mij pas dat deze suggesties allemaal gratis waren of waar je niet voor hoefde te reserveren…..Goedemorgen Kim!
Oeps ik realiseer mij nu dat ik niet helemaal bij het begin ben begonnen. Nog een klein stukje terug dus! Het weekend voor onze grote weekend deed Tino een beetje raar…..en dat is nog een understatement. Hij deed de laatste tijd al een beetje gek met zijn telefoon en laptop en hij was er vaak niet…..zou hij dan iemand anders hebben?? Het is maar goed dat zijn reflexen optimaal zijn, want in die weken heb ik alle ninja moves uit de kast gehaald om stiekem op zijn telefoon of laptop mee te kunnen lezen.
Om mijn hand vragen
In het weekend voor onze grote weekend wilde meneer plotseling Luana meenemen voor een gezellig etentje met zijn tweetjes. Mij kwam dit heel goed uit, want ik zou vriendinnen over de vloer krijgen. Dan nu iets waarbij echt alle alarmbellen af hadden moeten gaan; Tino liep in een net pak helemaal gepoetst en gedaan en Luana zag er ook uit om door een ringetje te halen. Op de vraag waar ze in godsnaam heen gingen kreeg ik het antwoord dat hij zijn dochtertje gewoon een keer op een date meenam. Ik natuurlijk helemaal in de “aahhhh-wat-schattig-factor” zwaaide ze vrolijk uit. Wat mij wel was opgevallen was dat Tino er zenuwachtig uitzag en steeds op zijn horloge keek, maar toen mijn vriendinnen er waren was ik dat alweer vergeten. Nu snap ik heel goed dat hij zenuwachtig was…..hij is namelijk officieel met zijn ouders naar mijn familie gegaan om mijn hand aan mijn vader te vragen! De foto’s die ik naderhand te zien heb gekregen liegen er niet om; dat was een moment van heeeel veel happy tears!
Nu kom ik aan bij de suggesties van mijn zus en schoonzus. Tino wilde mij gaan vragen in onze grote weekend, maarjah dat gaat lastig als hijzelf wel weet hoe en waar, maar hij dat hele weekend niets te zeggen heeft. Daar kwamen dus mijn zus en schoonzus om de hoek kijken. Al mijn plannen werden gelijk doorgebriefd en zo aangepast dat Tino de vrije hand had. Hij heeft mij zelfs met stiekeme sturing het restaurant laten uitkiezen waar hij mij wilde vragen! En deze onnozele gans had weer niets door terwijl het zooooo duidelijk was.
Aan het strand
Tino wilde mij heel graag op het strand vragen, omdat hij mij daar ook 10 jaar geleden verkering heeft gevraagd. Het restaurant waar wij wel vaker kwamen “Doen” was voor hem de ideale plek. Tino had ondertussen al begrepen dat ik gereserveerd had bij het Portugese restaurantje en is daar ook gaan kijken of het “aanzoek- waardig” voor hem was, maarjah het was niet aan het strand. Toen heeft hij stiekem de reservering geannuleerd en moest hij mij zover krijgen om te reserveren bij restaurant “Doen”. Dus op een zonnige dag liepen wij geheel “toevallig” langs dit restaurant. Ik hoor hem nog zeggen dat, dat restaurant superleuk zou zijn voor onze grote weekend. Ik nietsvermoedend meneer met dochtertje weggestuurd en ik daarheen om met de leidinggevende een afspraak te maken. Ik kwam met het verhaal dat wij dan 10 jaar samen zijn en mijn zus een uur van te voren de tafel komt versieren en ik graag champagne klaar wil hebben staan. De leidinggevende wees gelijk een leuk plekje aan en praatte enthousiast mee…..wist ik veel dat de beste man zich kostelijk vermaakte, omdat hij wist dat ik zou komen en alles al afgesproken was met Tino.
De grote dag was daar, dochtertje opgehaald door schoonzus (die mij drie keer heeft gevraagd wat ik aandeed en of ze mijn outfit mocht zien), tafeltje in het restaurant versierd en het idee in het achterhoofd van een leuk weekendje met onder andere uitgaan, dagje Amsterdam en spa.
Tino heen en weer wiebelend en steeds glimlachend achter het stuur en ik helemaal hyper en happy met ons weekendje samen. Ik was zo benieuwd wat hij van ons tafeltje vond. Wat ik op dat moment niet doorhad was dat Tino steeds een portugees liedje opzette en luidkeels meezong met de tekst: “Queres casar comigo?” Dat betekent: “Wil je met mij trouwen?”. Ik was te druk bezig met praten (zoals gewoonlijk) en zong soms ook gewoon luidkeels mee zonder te denken aan de betekenis. Overigens heeft hij de weken ervoor heel vaak dat liedje gedraaid en keihard meegezongen (zelfs met mij een aantal keer erop gedanst met glimmende oogjes en een big smile), maar nope….er waren geen belletjes bij mij gaan rinkelen.
Toen we eenmaal bij het restaurant waren keek ik naar ons tafeltje en ja deze was heel mooi versierd. Al begreep ik niet echt heel erg goed waarom er een stolp stond met een vage, witte berg met hartjes erop vastgemaakt. Later bleek dat het een bruidstaart was (oeps, sorry zus en mama die er zo hard aan hadden gewerkt hihi). Tino maakte nog wel de opmerking dat het wel op een bruidstaart leek, maar daar luisterde ik maar met één oor naar, omdat ik de menukaart had gekregen (eten is nu eenmaal een dingetje bij mij). Hoe verder de avond naderde, hoe zenuwachtiger Tino werd. Hij liep steeds even weg en had een gekke grijns op zijn gezicht. Ik dacht dat het de champagne was of dat hij het zo leuk vond allemaal. Ondertussen was het meisje dat ons hielp steeds foto’s om ons heen aan het maken onder het mom dat de zonsondergang zo mooi was en ze foto’s maakte voor de FB pagina (Tuurlijk!)
Toen ik ineens moest opschieten met mijn toetje en hij perse koffie wilde (hij lust niet zo graag koffie) ging er wel een belletje rinkelen, maar de verkeerde: ik dacht dat hij als verassing onze vrienden had uitgenodigd of dat we naderhand uit zouden gaan of iets. Toen hij dus vroeg of ik moest plassen, draafde ik snel weg, want ik ben dol op verassingen. Ik was dan ook wel even teleurgesteld toen ik terugkwam en er alleen koffie en gelukskoekjes op tafel stonden.
Ik ging zitten en bekeek zijn gezicht; zaten er nu een paar zweetdruppels op zijn voorhoofd? Ik vroeg of hij het warm had en schaapachtig grijnzend trok hij stuntelig zijn jasje uit. Op dat moment had ik wel even zoiets van oke dat is raar, maarjah we zaten naast de openhaard en het was warm.
Tino wees naar de koekjes en zei dat ik eerst mocht. Eigenwijs als ik ben wilde ik dat hij als eerste ging, omdat ik zeker wist dat ik weer één of andere gekke of stomme tekst zou hebben. Na even heen en weer geplaag zag ik dat hij er echt op gebrand was dat ik er eentje als eerste openmaakte dus zuchtend pakte ik er eentje en opende deze. Er stond op: “Kim, Queres casar comigo?” dus domme ikke: “Huh wat staat hier nu? Mijn naam staat erbij?” Toen pakte ik het tweede papiertje en daar stond op: “Kim, wil je met mij trouwen?” (meneer had er al rekening mee gehouden dat ik waarschijnlijk geen idee zou hebben bij de Portugese tekst)
Toen ik zo dom als wat opkeek (ja ik keek dom, want dat heb ik later op een filmpje teruggezien die een koppel die daar ook aan het eten waren, hadden opgenomen) zat meneer op zijn knietjes, zwetend en wel. Uiteraard gilde ik gelijk ja en sprong hem om zijn hals. Zijn droge opmerking was daarop dat ik niet eens goed de ring had gezien…..alsof ik door de ring van mening zou veranderen (rollende oogjes).
Na het aanzoek zijn we naar een heerlijk hotel gegaan en ik moet daarbij zeggen……. dat we een topweekend hebben gehad 😉
Na het topweekend ben ik absoluut niet van mijn trouwwolkje gevallen, maar jeetje wat moet er veeeeeel geregeld worden?! Na de zoveelste internetpagina vol trouwlocaties ben je geneigd om de laptop een zwaai te geven (vooral als de internetverbinding even wegvalt of de pagina niet snel genoeg laadt hihi). Uiteraard is het natuurlijk superleuk om alles te regelen voor je grote dag en heb ik ondertussen een grote trouwmap op mijn laptop en usb (stel je voor dat de trouwmap op de laptop op mysterieuze wijze verdwijnt) staan.
Om medebruidjes of bruidjes to be een handje te helpen ga ik al mijn ervaringen met jullie delen en hoop ik jullie een overzichtelijk pad te geven door het grote, boze trouwbos. Maar……er is altijd een maar, dit kan ik alleen delen als jullie op mij stemmen! Dus stem erop los en hopelijk mag ik jullie dan gaan vervelen met mijn vele blogs (en misschien wel vlogs)!
Liefs,
Kim
