Bel ons op: 
Aanzoek in winters Lapland
20 december 2014. De eerste dag van een te gekke reis door Fins Lapland. Na een treinreis van ruim 2.800 kilometer zijn we aangekomen in het sprookjesachtige Levi. Gelegen in het uiterste Noorden van Finland, waar temperaturen van -25°C heel normaal zijn. Overdag. We slapen die nacht in een überromantische glazen iglo. Omringd door niets anders dan sneeuw, ijs en stilte. De sterren staan al vanaf 3 uur ’s middags stralend aan de kraakheldere hemel. We nippen nog eens van een verwarmend glaasje Liqor 43. It doesn’t get any better than this…
Tot er op de deur wordt geklopt. Ik kijk mijn vriend vragend aan en open de deur. Daar staat ze. De vrouw van de Kerstman. Ze maakt een tocht langs het handjevol iglo’s om cadeautjes rond te brengen. Het mijne is in een sneeuwbal verpakt. Hm. Bijzonder. Ik pak de bijna ijsbal aan en begin verwoed op de sneeuw in te hakken. Mijn vriend duwt me snel mijn glas 43 in de handen en legt de sneeuwbal op een bord. Ontdooien maar. Na een minuut vind ik ’t wel mooi geweest en begin met mijn vingers de buitenste sneeuw er af te peuteren. Het duurt niet lang tot ik iets zie glinsteren. Ow my. Dit is toch niet wat ik langzaam denk dat dit is?! En voor ik het weet zakt mijn vriend midden in onze glazen koepel op zijn knieën en spreekt de zin uit waar ik al langer van droom: ‘lieve Wen, wil je met me trouwen?’. Tranen springen spontaan in mijn ogen en met een schreeuwend ‘JA, JA, JA!’ vlieg ik hem om zijn hals. Hij schuift de prachtige ring om mijn vinger en heel even voelt het alsof we zojuist al zijn getrouwd. Met niets dan de sterren en het Noorderlicht als onze getuigen. Een bijzonder moment tussen ons tweeën. Een moment dat ik nooit meer zal vergeten. We dansen de nacht in op ons liedje en proosten tot er geen druppel meer is. Op een lang en gelukkig leven samen als mr en mrs Smith.
